Jul Coeur Demoli

L assus' profane werken, vooral de Franse chansons en de Duitse liederen zijn vaak doordrongen van een aanstekelijke levensvreugde, met voor die tijd vanzelfsprekende, en doorgaans onschuldige, zij het soms expliciete allusies op de lichamelijke liefde. Ook de wijn vloeit op geregelde tijdstippen. Maar zelfs platvloerse en volkse teksten, waarvan het poetisch gehalte vaak bedenkelijk was, weet Lassus om te toveren tot muzikale pareltjes. Verfijnde poezie, zoals gedichten van Pierre de Ronsard, inspireerden hem uiteraard nog meer tot het schrijven van meesterlijke miniaturen, die de tand des tijds probleemloos hebben doorstaan. Zo slaagt hij er in Bonjour mon coeur, een bijzonder verfijnd liefdesgedicht van de Ronsard, muzikaal te vertalen in een al even betoverend equivalent.

XIV Dark Centuries are one of those bands that I have known of since 2003 or so, however, for whatever reason, I always delayed in checking out their material until this little EP came out and, needless to say, after hearing it, I was kicking myself for not checking out the debut album (… Den Ahnen Zum Grusse …) sooner; Jul is definitely a pristine and perfect starting point for a newcomer to XIV Dark Centuries since, for one, it's rather easy to sit down and listen to it anytime since it's about 17 minutes long (which, umm, could not be said of Equilibrium's 80-minute Sagas beast, for example) and, besides that, it captures everything the band is about.

Projetez le cinéma par la porte, il revient par la fenêtre : après avoir composé les partitions des Bien-aimés, toujours pour le compte de Christophe Honoré, Alex Beaupain décide de s’émanciper du 7ème art au bénéfice de son troisième album…mais revisite un « Avant la haine » qui fit les beaux jours de Dans Paris (2006) sous mise en scène du même réalisateur, alors duettisé par Joana Preiss et Romain Duris : ici, en subtile inversion des rôles, le mâle a mal, et la fille n’est autre que la cinglante et déterminée Camélia Jordana.

In this new release, Vincent Dumestre’s Le Poème Harmonique once again immerses us in the France of the second half of the 16th century, which witnessed the emergence of new centres of artistic activity. These ‘bourgeois’ societies were initiated by patron princes concerned with building their prestige through the arts and letters just as much as by arms. At the same time, refined circles held by cultivated women enabled them to rub shoulders with the leading poets of the time, as well as musicians sensitive to humanist research, all profiting from a context propitious to the invention of new artistic forms and practices.