Surigao

Surigao Strait in the Philippine Islands was the scene of a major battleship duel during the Battle of Leyte Gulf. Because the battle was fought at night and had few survivors on the Japanese side, the events of that naval engagement have been passed down in garbled accounts. Anthony P. Tully pulls together all of the existing documentary material, including newly discovered accounts and a careful analysis of U.S. Navy action reports, to create a new and more detailed description of the action. In several respects, Tully's narrative differs radically from the received versions and represents an important historical corrective. Also included in the book are a number of previously unpublished photographs and charts that bring a fresh perspective to the battle.

Wczesnym rankiem 24 października 1944 r. nad zatoką Leyte, wypełnioną amerykańską flotą Inwazyjną, pojawił się samotny, rozpoznawczy wodnosamolot. Na kadłubie maszyny lśniły symbole czerwonego, wschodzącego słońca - hinomam znaki rozpoznawcze japońskiego lotnictwa. Przestronna, bogato oszklona kabina samolotu mieściła trzy osoby - pilota, radiooperatora oraz obserwatora, który pośpiesznie zaczął zliczać i klasyfikować dostrzeżone okręty. Pośpiech był konieczny - w każdej chwili wodnopłatowicc mógł zostać zauważony przez amerykiińskie myśliwce patrolujące niebo nad zatoką. Los powolnego wodnosamolotu byłby wtedy przesądzony. Co więcej, czas odgrywał rolę, ponieważ informacje o pozycji amerykańskich okrętów miały dla Japończyków kluczowe znaczenie. W przeciągu następnych 48 godzin na okalających zatokę wodach Archipelagu Filipińskiego miała rozegrać się bitwa, decydująca o losach Cesarstwa Japońskiego.

For more than half a century the big gun was the arbiter of naval power, but it was useless if it could not hit the target fast and hard enough to prevent the enemy doing the same.